انواع ونتیلاتور:
ونتیلاتورهای فشار منفی(NEGATIVE PRESSURE VENTILATOR)
ونتیلاتورهای فشار مثبت(POSITIVE PRESSURE VENTILATOR)
ونتیلاتورهای فشار منفی
اولین نسل از ونتیلاتورهایی بودن که بر اساس سیستم طبیعی دم طراحی شدن ، بنحوی که بدن یا قفسه سینه بیمار داخل یک محفظه قرار میگرفت و با اعمال فشار منفی ، این فشار منفی به قفسه سینه و ریه منتقل و هوا بداخل ریه ها کشیده میشد.
موارد استفاده ونتیلاتورهای فشار منفی
1- هیپوونتیلاسیون ناشی از ناهنجاریهای مکانیکی
قفسه سینه یا اختلالات عصبی/عضلانی
مثال : پولیومیلیت / میاستنی گراوز / صدمات
طناب نخاعی در سطح C3 – C5
2- هیپوونتیلاسیون ناشی از اختلال در مراکز کنترل تنفس واقع در ساقه مغز
مثال : خونریزی و ادم مغزی
مزایا :
• عدم نیاز به راه هوائی مصنوعی
• کاهش نیاز به سداتیو و شل کننده عضلانی
• کاهش WOB ( درمان متناوب جهت استراحت
عضلات تنفسی )
معایب :
• کاهش تحرک بیمار و بروز عوارض بی حرکتی
• اختلال در سایر سیستم های بدن ناشی از فشار منفی
ونتیلاتورهای فشار مثبت
ونتیلاتورهای فشار مثبت در زمان دم ، گاز را تحت فشار به داخل ریه ها به جریان انداخته ، یک فشار آلوئولی مثبت ایجاد مینماید و موجب اتساع قفسه سینه می شوند برای این نوع تهویه ، وجود راههای هوای مصنوعی (لوله تراشه یا تراکئوستومی کاف دار) ضروری است.
انواع ونتیلاتورهای فشار مثبت
-
ونتیلاتورهای با حجم ثابت
VOLUM CYCLE or VOLUM LIMITED (Volume Targeted )
2. ونتیلاتورهای با فشار ثابت
PRESSURE CYCLE or PRESSURE LIMITED (Pressure targeted )
3. ونتیلاتورهای با زمان (جریانflow ) ثابت
TIME(Flow) CYCLE or TIME LIMITED
ونتیلاتورهای فشار مثبت قدیمی بر همین اساس نامگذاری میشدند بعدا ونتیلاتورهای جدید با تنوع مد ایجاد شد بنحوی که در مدهای انتخابی در یک ونتیلاتور میتواند یکی از سه نوع اشاره شده را یا ترکیبی از آنها را داشته باشد.
مفاهیم اولیه:(تعاریف اولیه که به درک بهتر مد های تنفسی کمک میکند)
هر سیکل دمی در ونتیلاتورهای فشار مثبت سه مرحله دارد:
1-مرحله اول (Trigger) یا شروع کننده که در مدهای کمکی Assist و خودبخودی Spontaneous شروع کننده فعالیت دمی بیمار می باشد و در مدهای کنترله شروع کننده ، سیکلهای دمی با تعداد تنفس(زمان) تعریف شده بر روی ونتیلاتور می باشد.
2- مرحله دوم فاز محدود کننده یا Limit که بسته به نوع ونتیلاتور یا مد تهویه ای می تواند حجم ، فشار یا فلو باشد.
3- مرحله سوم مرحله سیکل یا مرحله قطع دم و شروع بازدم می باشد که بسته به نوع ونتیلاتور یا مد تهویه ای می تواند حجم ، زمان یا فلو باشد.
در مرحله محدود کننده، حجم بهتر است یا فشار؟(مدهای فشاری یا حجمی)؟
مزایای مدهای فشار محدود Pressure Limit
فشار متوسط بالاتر راه هوایی از طریق تداوم فشار دمی
پیشگیری ازاعمال فشار بیش از حد بر راه هوایی
بهبود انتشار و توزیع گاز
کاهش WOB(work of Breathing)
اکسیژناسیون تحت کنترل Fio2 و فشار متوسط راه هوایی می باشد
تهویه می تواند تحت تاثیر تعداد تنفس و فشار حداکثر دمی باشد
الگوی جریان گاز از نوع نزولی (decelerating Flow)می باشد
مزایای مدهای حجم محدود Volume Limit
تضمین حجم جاری
ارائه حجم جاری ثابت ،علیرغم تغییر درمقاومت راههای هوایی و کمپلیانس ریه
شیوع کمتر آتلکتازی در مقایسه با ونتیلاتورهای فشاری
تهویه دقیقه ای را کنترل می نماید
اکسیژناسیون تحت تاثیر Fio2 و PEEP و زمان دم دارد
الگوی جریان گاز از نوع مربعی (Square)می باشد
بطور کلی در بیمارانی که با منشا اختلال در سیستم مغزی و قلبی (در بخش مبانی توضیح داده شده) تحت تهویه مکانیکی قرار میگیرند و مشکل اصلی آنها تهویه میباشد از مدهای حجمی استفاده نمایید و در بیمارانی که بعلت اختلال در سیستم تنفسی تحت ونتیلاتور قرار میگیرند اگر مشکل اصلی اکسیژناسیون بوده از مدهای فشاری و اگر مشکل اصلی تهویه باشد از مدهای حجمی استفاده نمایید.
با انتخاب مدهای حجمی کنترل کاملی بر روی تهویه بیمار و Paco2 داشته و حجم تضمین شده، اما فشار متغییربوده و احتمال باروتروما بیشتر خواهد بود.
با انتخاب مدهای فشاری کنترل بیشتر بر میزان فشار PIP و Pao2 داشته و فشار تضمین شده، اما حجم متغییر بوده و احتمال هیپوونتیلاسیون و یا افزایش حجم وجود خواهد داشت.
شرح دستگاه ونتیلاتور وظیفه کمک به بیمارانی را دارد که به دلیل تروما، نارسایی های مادرزادی یا در اثر داروهای بیهوشی امکان تنفس طبیعی را ندارند. در اغلب ونتیلاتورهای مکانیکی یک منبع کنترل شده، فشار مثبت لازم جهت تحویل هوا به بیمار را با درصد مشخصی از اکسیژن بکمک تیوب اندوتراشیال یا تراکستومی بعهده دارد. غالب ونتیلاتورها توسط میکروپروسسورها کنترل شده و فشار، حجم یا فلو تنفس توسط آنها کنترل می شود. در کنار ونتبلاتورهایی که توان خود را برق شهر بدست می آورند، گروه دیگری از ونتیاتورها هستند که پنوماتیک بوده و توسط هوا یا اکسیژن ی فشرده کار می کنند. برای اینکه یک ونتیلاتور یک الگوی مشخص تنفسی را تولید کند باید پارامترهای متعددی بطور مستقل تنظیم شود، مدت زمان فازهای دم یا بازدم ، نسبت مدت زمان دم به مدت زمان بازدم (I:E ratio)، نرخ تنفس، شکل موج ، حجم جاری(Tidal Volume)، حجم دمی(Minute Volume)، حداکثر فلوی دمی، حداکثر فشار و فشار مثبت انتهای بازدمی (PEEP) از اصلی ترین پارامترها هستند. کنترلهای دیگری مانند فشار مثبت پیوسته مجاری تنفسی(CPAP) نفس آه نیز وجود دارند. اکثر وتیلاتورهای مدرن دارای مدها و پشتیبانهای متعددی هستند. مد کنترل، مد کمکی، مد کمکی/کنترل، SIMV، MMV، APRV و فشار پشتیان از آن جمله اند.
|