شرح دستگاه ونتیلاتور وظیفه کمک به بیمارانی را دارد که به دلیل تروما، نارسایی های مادرزادی یا در اثر داروهای بیهوشی امکان تنفس طبیعی را ندارند. در اغلب ونتیلاتورهای مکانیکی یک منبع کنترل شده، فشار مثبت لازم جهت تحویل هوا به بیمار را با درصد مشخصی از اکسیژن بکمک تیوب اندوتراشیال یا تراکستومی بعهده دارد. غالب ونتیلاتورها توسط میکروپروسسورها کنترل شده و فشار، حجم یا فلو تنفس توسط آنها کنترل می شود. در کنار ونتبلاتورهایی که توان خود را برق شهر بدست می آورند، گروه دیگری از ونتیاتورها هستند که پنوماتیک بوده و توسط هوا یا اکسیژن ی فشرده کار می کنند. برای اینکه یک ونتیلاتور یک الگوی مشخص تنفسی را تولید کند باید پارامترهای متعددی بطور مستقل تنظیم شود، مدت زمان فازهای دم یا بازدم ، نسبت مدت زمان دم به مدت زمان بازدم (I:E ratio)، نرخ تنفس، شکل موج ، حجم جاری(Tidal Volume)، حجم دمی(Minute Volume)، حداکثر فلوی دمی، حداکثر فشار و فشار مثبت انتهای بازدمی (PEEP) از اصلی ترین پارامترها هستند. کنترلهای دیگری مانند فشار مثبت پیوسته مجاری تنفسی(CPAP) نفس آه نیز وجود دارند. اکثر وتیلاتورهای مدرن دارای مدها و پشتیبانهای متعددی هستند. مد کنترل، مد کمکی، مد کمکی/کنترل، SIMV، MMV، APRV و فشار پشتیان از آن جمله اند.